Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανταγωνιστεί μόνο μια δύναμη..
τη βαρύτητα…
η μόνη που δεν αποσπάται …ποτέ
δεν θα την βρεις ποτέ αφηρημένη
Σήμερα δεν έχει πολιτικό σχόλιο.
Αλλωστε τι να πεις τα λέει όλα η σιωπή.
Και μια μελαγχολία μετά τη γιορτή.
Της “πάταξης της διαφθοράς”….
Που είναι στο πρόγραμα, λένε οι ψυχολογοι.
Μετά από την προετοιμασία, την ένταση, τον εκνευρισμό, να πάνε τα πράγματα όπως πρέπει.
Σε πιάνει αυτό το μελαγχολικό.
Και τους διοργανωτές και τους θαμώνες υποθέτω.
Ερωτηματικά του τύπου γιατί να μην είναι κάθε μέρα έτσι;
Εχει μια απάντηση βέβαια.
Το δεν είναι κάθε μέρα Κυριακή.
Που την έχει δώσει από μόνο του το σύστημα.
Αλλά εσύ, δεν μπορείς να μην στενοχωριέσαι.
Φυσιολογικό.
Γι αυτό κι εμένα οι σκέψεις μου σήμερα,είναι πάνω σε διάφορες έννοιες.
Αρχίζοντας από την “ζωοφιλία”.
Και ποιός δεν είναι ζωόφιλος .
“Σπίτι που πας, γάτα που βρίσκεις”.
Κι ένα αφεντικό ερωτευμένο με το ζώο του.
Θα μου πεις όχι όλοι, όχι στο σύνολο.
Αλλά θα επιμείνω η “εξαίρεση”,δεν αγαπάει τα ζώα κατά τα φαινόμενα.
Γι αυτό και γίνεται είδηση “η βία”.
Το μάθαμε καλά το μάθημα .
Μετά από πολλά χρόνια και προσπάθειες.
Ενα ζώο “σύντροφος” απομακρύνει το άγχος της μέρας, της νύχτας, της καθημερινότητας.
Φέρνει την Αρμονία στη ζωή σου, στο χώρο,στην ψυχή.
Η “Αρμονία” είναι αυτό που με απασχολεί καιρό.
Τι σημαίνει;Πως την βρίσκεις;
Ψιλομπερδεμένη έννοια βασικά, συγχέεται με την ευτυχία.
Την ηρεμία. Την Ησυχία.
Μοιάζει να τα περιέχει όλα αυτά.
Και μπορεί.
Μόνο που η Αρμονία δεν είναι συναίσθημα είναι “πράξη αισθητική”.
Εχει στοιχεία αρχιτεκτονικά, σχέδια, μέτρημα, .
Εχει δημιουργία ανησυχία στο ψαξιμο της,κόπο σκέψη αποφάσεις απογοήτευση στην προετοιμασία και ανίχνευση της
και τελικό “αποτέλεσμα” ίσως την ευτυχία.
Η Φύση μόνη της δεν έχει Αρμονία.
Ο άνθρωπος είναι ο καταλύτης μεταξύ Αρμονίας στην Φύση.
Αν πάς δηλαδή στην Αμαζονία βλέπεις την Φύση, σε έξαρση, σε ανάπτυξη, σε οργασμό.
Το ένα φυτό να ανεβαίνει στο άλλο να το πνίξει, για να αναπνεύσει και να υπερισχύσει.
Αφορμή θαυμασμού, η ομορφιά της σαφώς.
Αλλά ο θαυμασμός σπάνια είναι η αίτια.
Κι αυτός αποτέλεσμα.
Πας σέ ένα Πάρκο που μπαίνει ανθρώπινο χέρι, που το καλιεργεί, το φροντίζει και το περιποιείται.
Και αναγνωρίζεις “συνειδητοποιείς” την Αρμονία.
Η Τέχνη δημιουργεί Αρμονία
στις πόλεις και κατά συνέπεια στις κοινωνίες.
Η αρμονία της Αθήνας πχ ολοκληρώθηκε με τον Παρθενώνα.
Ξέρω ξέρω αιρετικό θα πείς το κόνσεπτ.
Ο άνθρωπος κατάστρεψε την φύση, το περιβάλον και κατά συνέπεια τον εαυτό του.
Μην έχοντας την σαν στόχο.
Ακριβώς εκεί είναι το θέμα “ποιός” είναι ο άνθρωπος;
Αυτός που καταστρέφει;
Αυτός που δημιουργεί;
Και με τις δύο ιδιότητες είναι “ο φιλάνθρωπος”.
Το συνθετικό -φιλο- είναι που παραμέρισε
τον Ανθρωπο.
Γίναμε
φιλότεχνοι, φιλεύσπλαχνοι, φιλειρηνικοί, φιλόζωοι, φιλοπόλεμοι, φιλόμουσοι,φιλόππατρεις φιλοευρωπαίοι και λοιπά ατέλειωτα φιλολογικά..
Ξεμακραίνοντας από την ουσία του δεύτερου συνθετικού…
Βολεύτηκε με με την “φιλία”διέφθειρε το Πνεύμα του ανταγωνίστηκε την βαρύτητα του μυαλού του…..
Εχασε την Αρμονία που είναι το πρώτο και κύριο αποτέλεσμα της Αγάπης…
Εμαθε το…..
“Ζεις για να Αγαπήσεις” κάποτε,κάποιον, κάτι το οτιδήποτε…
Και όχι το
“Αγαπάς, να Ζεις”…
Βλέπεις το συστατικό της Αρμονίας είναι το δεύτερο…
nousulipi.wordpress.com 