old fashion…..προσωρινά καληνυχτίσματα

τον είχε πλησιάσει γλυκά και τον κοίταζε 
τον έπιασε απαλά απ το μπράτσο…
Καθόμαστε?
Αχ ώμορφη πούναι η Γης με τα λουλούδια της,
ώμορφος πούναι ο ουρανός με τ αστέρια!
Κατι κορίτσια το λέν τόσο ποθεινά το 
“Καθόμαστε”
που ειναι ν απορείτε γιατι ήτανε ανάγκη ναχετε βρεθεί εσείς ολόρθοι.
Καθησε λοιπόν αυτός εκειδά.
Καθώς το πιάνο του τύλιγε μεσ στις βαρειές νοσταλγίες του,κάθησε κι η δ)νις Καλαδή(Κελαδή δεν την έλεγαν?Λοιπόν θα κελάδαε)
….Ξέρετε…του κάνει απαλά….Ξέρετε φίλε μου…
-Τι Κυρία μου ?τι?
Που νάχει πάει η λάμψη απ το μπρίκι?…Ωστε κι εσείς το αποράγατε?
-Οχι αυτό τι ιδέα…Ξέρετε…
Ο Μαριάμπας την κύταξε.
Μεσ τα καταλευκα της πουπούλιζε.
Εμοιαζε με το πουλί που θα γινόταν μια ψαλιδιά στον αέρα
ή θύμιζε σύγνεφα απ τ ανοιχτό παραθύρι…
Πως δεν ήξερε…- Ηξερε…
Ναι όταν προ λιγακι τον άγγιξε
-τον έπιασε απλά απ το μπράτσο –
του μετάγγισε μέσα του κάτι αρμονίες, βαθιές,κάτι βουές απ τα κύματα.
Τουτ’ αυτό(που παιζόνταν) το ταγκό τ ονειριάρικο βρόνταε-ρυθμός και νόημα-εντός της.
Ηξερε λοιπόν μα δεν τόλεγε..
Ω, αυτός  δεν ειχε πολλά λόγια.
Ηταν λακωνικός στις κουβέντες  του και επιφυλακτικός στις εκφράσεις του…
“Των φρονίμων ολίγα”….
δεν τούχε συστήσει ενός κάποιου?…
πόσο λατρεμένος…. 
μπάρμπα Γιάννης Σκαρίμπας..
….Μαριάμπας
 Κανένας τόπος δέν έδωσε , αναλογία με τόν πληθυσμό του τόσα μεγάλα πνεύματα , όσα η Ελλάς.
Σ ένα μόνο αίώνά , 
αυτό τό μικροσκοπικό έθνος έδωσε τουλάχιστον 
πεντακόσιους ανθρώπους μεγαλοφυείς !
Το πρότυπο της Ελλάδος μένει πάντα σαν αρχέτυπο του θαύματος που έδημιούργησε τό ανθρώπινο πνεύμα…………..
“Ενας ολόκληρος λαός καθώς μαρτυρεί το έργο που πραγματοποίησε , υψώθηκε σε σημείο υπέρτατο στο παρελθόν, όπως και στο παρόν………….
Ηταν θαυμάσιος. 
Είναι πάντοτε 
https://www.youtube.com/watch?v=gsxsE63oKCs&feature=share
ήρθα να μιλήσω για τους
πρόσφυγες ..
επειδή με καλέσατε…
να πω ότι δεν μπορεί να σταματήσεις τον άνθρωπο που του πυρπολεις το σπίτι..εσύ ο ίδιος …
και να τον εμποδίσεις να πηδήξει στο κενό..
δεν θα σταματήσεις
ποτέ τους πρόσφυγες…
να προσπαθούν να γλυτώσουν τη ζωή τους…
αυτό που μπορώ μόνο να κάνω είναι μόνο αυτή
η προσευχή..
που έγραψα ……Erri de Luca
και λέει..
mare nostrum..
Θαλασσα δικιά μας που δεν είσαι εν τοις ουρανοίς..
που αγκαλιάζεις τα σύνορα των νησιών
και του Κόσμου με το αλάτι σου
ας είναι ευλογημένος ο βυθός σου
αγκάλιασε τις ρημαγμένες βάρκες..
που είναι χωρίς πορεία πάνω στα κύματα σου….
οι ψαράδες που βγαίνουν τη νύχτα με τα δίχτυα τους
να μαζέψουν πλάσματα σου..
κάνε το πρωί να γυρίζουν με ψαριά ναυαγών
που σώθηκαν…
Θάλασσα δική μας που δεν είσαι εν τοις ουρανοίς
την αυγή έχεις το χρώμα του αγρού
το βράδυ του σταφυλιού και του τρύγου
σε σπείραμε θανάτους
περισσότερους από όλους τους αιώνες
και τις θύελες…
Θάλασσα δική μας που δεν είσαι εν τοις ουρανοίς
εσύ είσαι πιό σωστή απ το χώμα
που μένει σκληρό κι ακίνητο
ακόμα κι όταν σηκώνεις κύματα σαν τείχη ψηλά
και μετά τα ισοπεδώνεις…
φύλαγε τις ζωές τους…
όταν πέφτουν σαν φύλλα
κάντο σαν φθινόπωρινό μονοπάτι για αυτούς ..
σαν χάδι
κι σαν φιλί στο μέτωπο του πατέρα και της μάνας τους
πριν να φύγουν…
η στιγμή που δάκρυσα…καληνύχτες
«Mare nostro che non sei nei cieli
e abbracci i confini dell’isolae del mondo col tuo sale,
sia benedetto il tuo fondale,
accogli le gremite imbarcazionisenza
una strada sopra le tue ondei pescatori usciti nella notte,
le loro reti tra le tue creature,
che tornano al mattino con la pescadei naufraghi salvati.
Mare nostro che non sei nei cieli,
all’alba sei colore del frumentoal
tramonto dell’uva e di vendemmia.
ti abbiamo seminato di annegati più di qualunque età delle tempeste.
Mare Nostro che non sei nei cieli,
tu sei più giusto della terrafermapure quando sollevi onde a muraglia
poi le abbassi a tappeto.
Custodisci le vite, le visite,come foglie sul viale
,fai da autunno per loro,da carezza, abbraccio,
bacio in fronte,madre, padre prima di partire»
(Erri De Luca, Piazzapulita 20 aprile 2015)

Αυτοί που………..
Αυτοί που…….. “ πάντα οι άλλοι φταίνε”
Αυτοί που…….. οι “άλλοι” ειναι υπεύθυνοι για την κατάσταση
Αυτοί που ……. τα “λαμόγια, είναι παντα επάνω”….εγώ δεν εχω σχέση….
Αυτοί που……. οι αμόρφωτοι, διδάσκουν
Αυτοί που……. οι “απατεώνες” είναι διπλα μου αλλα εγώ….
Αυτοί που……. το θέλει η πλειοψηφεία
Αυτοί που ……. οι “ψεύτες” είναι αλλού
Αυτοί που …….“θέλω”.. αλλά δεν μ αφήνουν
Αυτοί που……. “συμπάσχω”…αλλά που να τρέχεις τώρα..
Αυτοί που……. οι “Ελληνες”… είναι οι χειρότεροι
Αυτοί που……. “κανε με εμένα πρωθυπουργο για εικοσιτεσσερις ωρες”…..
……….μου έλεγες ….μιλούσαμε για σένα….
Η δικαιοσύνη είναι το κλαδί που πάνω του κάθεται η κοινωνία…..
Εσύ δεν έχεις ιδέα…..
πάντα κάποιος…σε εμποδίζει,σε όλα…
και πάντα…
νύχτες γκάης..

αν…..
η Γή είναι μια ορχήστρα
οι χώρες της τα όργανα
η Ελλάδα είναι
Stradivarius…
κι ας έχει χορδές
ακούρδιστες
σπασμένες
χαλασμένες
δεν καις τα βιολιά
να πουλήσεις τη στάχτη…
καληνύχτες……

αργείς
να δεις
αργείς να καταλάβεις
να ακούσεις 
να διώξεις, να ακολουθήσεις
να διαλέξεις να απορρίψεις
να δώσεις ή να αγγίξεις
αργείς να μιλήσεις
να ζητήσεις..
να ζήσεις  να νικήσεις….)ng(

……..αυτό που ονειροπολούσε βλέποντας τους μπρούντζους ήταν η δύναμη που θα λευτερωνόταν αν το μπορούσε 
και το κροτάλισμα από τα πέταλα που θα θριαμβολογούσαν.
Αυτό θα χαιρόταν,αν αποκτούσε ένα αληθινό άλογο.
θα συμβίωναν και θα νικούσαν ταυτισμένοι 
κορμί με κορμί παλμός με παλμό.
Θα νικούσε τι?Τη σκλαβιά την ακινησία την καθήλωση.
Ποτέ δεν είχε αγαπήσει ούτε επιθυμήσει μηχανές.
δεν τις καταλάβαινε.Τις φοβόταν.
Οτι ήταν ζωντανό γύρω της την έθελγε..
Κάπου είχε διαβάσει ότι η μορφή του κόσμου άλλαξε 
από την εποχή που οι καβαλάρηδες 
της ασιατικής στέπας ανακάλυψαν τον αναβατήρα .
Ετσι άρχισαν οι άγριες επιδρομές και οι προχωρημένες εδαφικές κατακτήσεις.
μια και οι πολεμιστές στηριγμένοι στους αναβατήρες ,μπορορυσαν να πολεμούν έφιπποι.
Μισούσε τους πολέμους.
Εβρισκε όμως καταπληκτικό  το γεγονός 
πως η φύση πρόσφερε στον άνθρωπο ότι ήταν αναγκαίο για να οργανώσει τη ζωή.
Απόδειξη πως κάτι τόσο ασήμαντο σαν τον αναβατήρα 
έπαιξε τέτοιο ρόλο στη διαμόρφωση του κόσμου μας.. 

“Η γυναίκα που χαθηκε καβάλα στ’ άλογο” 
Λιλή Ζωγράφου


Είναι τόσο μά τόσο δύσκολο να βγεις από τα “σχήματα” 
που έχεις μάθει να σκέφτεσαι..
το καλό-το κακό
τη νίκη-την ήττα 
την πεποίθηση-το καινούργιο
τη σιγουριά-την ανασφάλεια
και περισσσότερο τη πατάνε 
οι πολύ σίγουροι
οι βέβαιοι
οι “καθαροί”
οι φτασμένοι
τέλος πάντων όλοι αυτοί που “ξέρουν”
αυτοί που “έφτασαν”..
το στόχο τους…
δεν ξέρω καλύτερο σενάριο απ τη Ζωή..
Οταν θέλει να σου δείξει τον επόμενο ρόλο σου…
ότι έχτισες μέχρι εκείνη τη στιγμή στο κάνει να φαίνεται αστείο….
κι αν δεν το εμπεδώσεις…
σε ρίχνει στο ….
τραγικό…..

……….Η μοναδική τους επιθυμία και τώρα και στο παρελθόν ήταν να ζουν ειρηνικά και με κανονικές σχέσεις εργασίας με τους γείτονες τους..
Αυτή η φάρμα ,την οποία έιχε την τιμή να διευθύνει ,
είπε ήταν μια συνεταιριστική επιχείρηση..
Οι Τίτλοι που βρίσκονταν στην κατοχή του ανήκαν από κοινού στα γουρούνια..
Δεν πίστευε είπε ότι ίσχυε καμμιά από τις παλιές υποψίες ,
αλλά πρόσφατα είχαν γίνει κάποιες αλλαγές στην οργάνωση της φάρμας που αποσκοπούσαν στην ανάπτυξη του πνέυματος εμπιστοσύνης 
σε μεγαλύτερο βαθμό..

Παλιότερα τα ζώα της φάρμας είχαν τη συνηθεια να απευθύνονται το ένα στο αλλο με την προσφώνηση “Σύντροφε”
Αυτό επρόκειτο να καταργηθεί.
Ακόμη υπήρχε η πολύ περίεργη συνήθεια που οι καταβολές της ήταν άγνωστες 
να περνούν κάθε Κυριακή πρωί από ένα κεφάλι κάπρου 
που ήταν καρφωμένο σ ενα πάσαλο στον κήπο..
Κι αυτο θα το καταργούσαν ,και το κρανίο είχε κιόλας θαφτεί
Α ναι, θα είχαν ίσως προσέξει οι επισκέπτες που θα περνούσαν 
την πρασινη σημαία ..
που πριν πάνω της υπήρχαν μια οπλή κι ένα άσπρο κέρατο..
Τώρα πια κι αυτα καταργήθηκαν 
κι έμεινε απλά μια πράσινη σημαία σκέτη ..που κυμάτιζε
Είχε μόνο μια παρατήρηση να κάνει είπε πάνω στον θαυμάσιο λόγο του κυρίου Πιλκινγκτον..
Ο κύριος Πιλκινγκτον είχε πολλές φορές αναφερθεί 
στη “Φάρμα Των Ζώων”
φυσικά δεν μπορουσε να το γνωρίζει αυτό 
γιατί ο Ναπολέων το ανακοίνωσε πρώτη φορά επίσημα –
ότι το όνομα Φαρμα Των Ζώων είχε καταργηθεί
Από δω και πέρα η Φάρμα θα γινόταν γνωστή με το όνομα Μεηνορ-
το οποίο πίστευε ότι ήταν και το οριστικό της όνομα..
“Κύριοι κατέληξε ο Ναπολέων θα κάνω την ίδια προποση με κάπως διαφορετική  μορφή..Γεμίστε τα ποτήρια σας μέχρι επάνω..
Η πρόποση μου..
“Στην ευημερία της Φάρμας Μέηνορ”…
Ακολουθησαν εγκαρδιες ζητοκραυγές και τα ποτήρια ‘άδειασαν μέχρι τον πάτο..
Αλλά καθώς τα ζώα απέξω κοιταζαν τη σκηνή τους φαινόταν 
ότι κάτι περίεργο συνέβαινε..
Τι ήταν αυτό που είχε αλλάξει στα πρόσωπα των γουρουνιών?
Τα μάτια της Κλόβερ περνούσαν απο το ένα πρόσωπο στο άλλο..
Παρτήρησε ότι το ένα είχε πεντε προγούλια το άλλο τρια  
το άλλο τεσσερα..
Αλλά τι ήταν αυτό που ανακατευόταν στα πρόσωπα και τα άλλαζε?

Μετά και αφού τα χειροκροτήματα είχανε κοπάσει 
η συντροφιά ξαναπήρε τα χαρτιά 
και συνέχισε το παιχνίδι που είχε διακοπεί
Τα ζώα σύρθηκαν σιωπηλα προς τη αυλοπορτα..
Αλλά δεν είχαν προχωρήσει είκοσι μέτρα 
και σταματησαν απότομα..
Ενας θόρυβος από άγριες φωνές ερχόταν από το αγροτόσπιτο..
Γύρισαν πισω τρέχοντας και κοίταξαν απ το παράθυρο..
Ναι γινόταν ένας τρομερός καυγάς.
Ακούγονταν χτυπήματα φωνές γροθιές πάνω στο τραπέζι 
άγρια βλέματα και διαμαρτυρίες..
Η αιτία του καυγά φαίνονταν να είναι ότι 
Ο Ναπολέων και ο κύρος Πιλκινγκτον είχαν παιξει συγχόνως 
έναν άσσο σπαθί..
Δώδεκα φωνές υψώνονταν γεματες θυμό και ήταν όλες τους ίδιες..
Ούτε ερώρηση τώρα τι είχε συμβει με τα προσωπα των γουρουνιών..
Τα πλασματα απέξω κοίταζαν 
απ τα γουρούνια τους ανθρώπους και από τους ανθρώπους τα γουρούνια  
και ξανά απ τα γουρουνια τους ανθρώπους 
αλλά ήταν πια αδύνατον 
να δεις ποιός ήταν ποιός..

καληνύχτα 
με το τέλος της Φάρμας Των ζώων…ή Μέηνορ…ή όπως αλλοιώς τα βαφτίσεις
πάντα ζώα θάναι ..


οι “θυματοποιημένοι”
απειλούν 



εκλιπαρούν



απαιτούν διεκδικούν εκβιάζουν



να γίνουν πρωταγωνιστές..



με κάθε τρόπο..



όχι γιατί το θέλουν 



απλά δεν αντέχουν να χάνουν..



οι πρωταγωνιστές 



το ξέρουν….





Νομίζω αφέντη πως εμείς οι δυό έχουμε να πούμε μερικά πράγματα….

ήταν σαν μιά αόρατη αναμέτρηση της δύναμης τους..
Στο τέλος το λιοντάρι χαμήλωσε το βλέμα του αργά κατέβηκε απ τον αμμόλοφο και μόλις πάτησε τη λουλακιά άμμο άλλαξε το χρώμα του δέρματος του κι έγινε λουλακί ..
ΤΟο γιγαντόσωμο ζώο χαμήλωσε το κεφάλι του μπροστα στον Μπάστιαν όπως ο ποντικός μπροστά στη γάτα και το ακούμπησε στο έδαφος..
Αφέντη είπε είμαι δούλος σου περιμένω τις διαταγές σου..
Θέλω να βγω από αυτή την έρημο είπε ο Μπάστιαν 
μπορείς να με βοηθήσεις?
Μπορείς να με βγάλεις από δω μέσα?
Ο Γκραογκραμάν τίναξε τη χαίτη του 
Αυτό φοβάμαι ότι είναι αδύνατον απάντησε..
Την  έρημο την κουβαλάω μέσα μου …όπου είμαι εγώ δεν υπάρχει ζωντανο πλάσμα γύρω…
inspired by
The neverending story
  1. Ente..
καληνύχτα μας……


Και οι σκέψεις μου
αυτές είναι ήδη συσκευασμένες και πρωτοκολημένες ,
σφραγισμένες αι χαρτοσημασμενες .
Ρεουν η μια κοντά στην άλλη οι σκέψεις μου σαν σπείρες 
σε ηλεκτρικο πηνείο
Να ζει κανείς πέρα απ την αυταπατη ή μέσα σ αυτήν?
-αυτό είναι το ζήτημα-
Υπαρχει μέσα μου μια τρομερή πολύτιμη πέτρα 
που δεν πρόκειται να  φθαρεί ποτέ ένα διαμάντι
 που χαράζει τζάμια καθώς εγώ διασχίζω το σκοτάδι
Τα ζώα μουγκανίζουν και βελάζουν
Στέκουν εκεί ασάλευτα μέσα στη ζεστή  
απόπνοια της κοπριάς τους
Ξανακούω τωρα τη μουσική του “Κουαρτέτου σε Ελασσον”τις εναγώνιες δονήσεις των χορδών
Υπάρχει μέσα μου κι ένας τρελός που χτυπάει αδέξια και μανιασμένα 
τις χορδές 
χτυπάει συνέχεια μέχρι τη τελική παραφωνία
Καθαρή εκμηδένιση
που διακρίνεται απο τις 
μικρότερες και βρώμικες εκμηδενίσεις…. 
Δεν υπάρχει τίποτα ύστερα απο αυτήν..
Μόνο μια φωτεινή ρόδα που κυλάει προς το γκρεμό 
και τελικά πέφτει στην απύθμενη άβυσσο.
Εγώ ο Μπετόβεν το δημιούργησα 
Εγώ ο Μπετόβεν το καταστρέφω..-μτφρ ng

Χένρυ Μιλλερ
μαύρη άνοιξη..
 επίσης καληνύχτα μας…..



Για το γράψιμο τους είχαν ανάγκη ο ένας τον άλλο,,
καθώς έλεγε ο Σαρτρ σε μια σπάνια προσωπική συνέντευξη το 1965
“Ειναι δύσκολο να πεις πόσα οφέιλεις σε κάποιον .
Κατά κάποιο τρόπο της οφείλω τα πάντα .
Από την άλλη μεριά είναι βέβαιο ότι θάγραφα ακόμη κι αν δεν υπήρχε εκείνη..
μια που ήθελα να γράφω.
Αλλά είναι γεγονός ότι η απόλυτη μου εμπιστοσύνη σ αυτήν μούδινε πάντα μια απόλυτη σιγουριά που δεν θα την είχα αν ήμουν μόνος εκτός  
κι αν παραφούσκωνα από περηφάνεια ,
όπως κάνουν πολλοί συγγραφείς πράγμα που εγώ δεν μπορώ να κάνω
αν και ίσως το κάνω σε άλλους όμως τομείς..
Οταν της δείχνω ένα χειρόγραφο κι εκείνη με κριτικάρει,
θυμώνω στην αρχή και λέω ένα σωρό βρισιές,
Υστερα δέχομαι τα σχόλια της πάντα.
Οχι σαν θέμα πειθαρχίας,
αλλά επειδη βλέπω ότι έχει πάντα δίκιο.
Τα σχόλια της δεν γίνονται από τα έξω αλλά με την απόλυτη κατανήση 
γι αυτό που θέλω να κάνω και ταυτόχρονα με μιάν αντικειμενικότητα που εγώ δεν έχω απόλυτα..

Ο Αξελ Μάντσεν βιογραφεί ένα από τα διασημότερα ζευγάρια στην Ιστορία των γραμμάτων
“Με την καρδιά και το νου”

και τώρα καληνύχτα μας..

Η έννοια του “Αλλου” απασχολούσε το ένα τέταρτο του βιβλίου.
Πως γινόμαστε αντιληπτοί από την συνείδηση του άλλου
-δηλαδή σαν ένα αντικείμενο-
Ηταν κάτι που γοήτευε τον Σαρτρ και τη Μπωβουάρ για χρόνια
-Είμαστε υποστήριζε ο  Σαρτρ ένοχοι μπροστά στον “Αλλο”-
Ενοχοι  γιατί τον (την ) καταστήσαμε ένα αντικείμενο
Ενοχοι γιατι συγκατεθήκαμε μπροστα σ αυτή την  αλλοτροίωση 
και γιατί αναπόφευκτα αναγκάζουμε και τον “Αλλο” 
να νοιώθει το ίδιο
Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να κάνουμε τον “Αλλο” 
ένα αντικείμενο
δηλαδή δεν μπορουμε να ζήσουμε χωρίς να ασκούμε βία 
στην υπκειμενικότητα του (της) 

Αξελ Μάντσεν
“Με την καρδιά και το νου”

ίσως καληνύχτα μας……

Πρόγκα τους και γιούχα τους
Γιούχα τους και πρόγκα τους
Λεύτερη είναι η σκέψη

Τίποτα δε μας εμποδίζει ν συναντηθούμε πάνω σε λέξεις 
που τις τρέφει ο λογισμός και τ όνειρο
που τις χρωματίζει και τις κινεί η φάντασία

Περιδιαβάζω το χώρο του φανταστικού
κι αυτό έχει σημασία γιατί
το φανταστικό είναι που τείνει να γίνει πραγματικό

Και γύρω μας η φαντασία προκαλεί τον τρόμο-όπως φάνηκε απο τότε που ακούστηκε το σύνθημα 
“η φαντασία στην εξουσία”
Ζούμε σε μια χώρα όπου ακόμη και η φαντασία 
έγινε ύποπτη

Υποπτη ναι άλλά όχι δέσμια..

Το στίγμα μας δε μένει σταθερό
προχωρούμε

Στο δρόμο μας θα βρεθούν όσοι -γνώριμοι ή ξένοι-
θα διακρίνουν τα σημάδια μας

Οσοι θα βρουν και θα διαβάσουν με το δικό τους τρόπο τα ίδια κείμενα
αυτές τις λέξεις που τις κάναμε δικές μας
Ενας διάλογος μιά ανταλλαγή

Πάρε τη λέξη μου …Δώσε μου το χέρι σου
Δκαοχτω Κείμενα
Γιάννης Πάνου
Εκείνα τα χρόνια

 και καληνύχτα μας..αν και αυγουστιάτικη

……και κανένας δεν ήξερε πως η θεία Μελία 
θα αποτρελαινόταν 
εκείνη τη νύχτα, 
ότι σαν φτάναμε στη γωνία θα όρμαγε σαν αγριοελαφίνα 
και θα ζητούσε να κόψει με τα δόντια της 
ένα κομάτι από το φεγγάρι,
Και στη γωνία εκείνη χύμηξε πράγματι σαν το ζαρκάδι 
κι έσκουξε δυνατά..
”το φεγγάρι το φεγγάρι”
Φώναξε και η ψυχή της αποσπάστηκε και ξεπήδηξε καθαρή 
μέσα απο το κορμί της
Με 80 χιλιάδες χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο ταξίδευε..
Πετούσε πέρα μακρυά στο φεγγάρι και κανείς δεν είχε τόσο γοργόφτερη σκέψη 
να τη σταματήσει..
Ετσι ακριβώς έγινε..
Μέσα σ ενα σπινθηροβόλημα κάποιου αστεριού…
και τώρα θα σας πω τί μουπαν εκείνη τη στιγμή 
οι βλαχομπασταρδοι του σογιού της..

“Χενρυ” μου είπαν “πηγαινε την στο άσυλο και μην τους πεις οτι μπορούμε να πληρώνουμε γι αυτήν”

Mαύρη άνοιξη
Henry Miller
καληνύχτα…θεία Μελία
…….βλαχομπάσταρδοι …καληνύχτα επίσης



…ο έρως εχει πολύ σχέση με την κλοπή..‘



ότι δεν σου δίνεται προθυμα 



και με ελευθερία,



ετοιμάζει μια μετατροπή του αισθήματος σε διάθεση 



εκδικήσεως 



για να τιμωρηθεί το πρόσωπο του έρωτος μας..



Η υποταγή του ερωτικού αντικειμένου στον εραστή 



είναι η πρώτη φάση 



τυρανίας..



Μετά ακολουθεί μοιραίως η ρουτίνα..



Στη συνέχεια γίνονται νέοι συνδιασμοί..



ρεζέρβα για ώρα ανάγκης



Το να κρατήσει κανείς την ίδια ερωτική γραμμή σε όλη του τη ζωή 



είναι ευκταίον



αλλά και αν συμβεί 



και πραγματοποιηθεί..



τίποτα δεν αποκλείει την προδοσία του άλλου..


Ετσι ο έρως καταντά ένας συνεχής 

οραματισμός πραγμάτων,
που δεν υπάρχουν παρά μόνο στον κόσμο 
της φαντασίας..
όσο κρατάνε και ανέχονται οι δυό ερωτευμένοι…

Γιάννης Τσαρούχης..
…..ως στρουθίον μονάζον επί δωμάτος

μη μου σκάς όταν ξέρεις 
το αποτέλεσμα..
με κάποιο τρόπο φτάνεις στις λύσεις…
και καληνύχτα μας……


……..τα ονόματα στους θεούς τα 
έδωσαν ανθρωποι με Σκέψη κομψή
Απο την άλλη μεριά,τώρα φίλε,
αν αφήσουμε τον καθένα να προσθέτει και να αφαιρεί ότι του καπνίσει 
στα ονόματα
θα πήξουμε στις λέξεις,
οπότε όλοι θα μπορούν να προσαρμόζουν όποιο όνομα θέλουν 
σε όποιο πράγμα θέλουν..

Σωκράτης στον Ερμογένη..
Πλάτων-Κρατύλος

καληνύχτα..ή αλλοιώς πήξαμε στα λόγια

Είπαμε –ένας αέρας φυσούσε..
Η δημοσιά φιδοσερνόταν ατέλειωτη-σαν μιά αιωνιότη-στον κάμπο
Εβούιζαν οι καλαμιές κρύο έκανε
Κι αυτός προχωρούσε..
Ηταν παραδομένος στο δρόμο του,
σαν ο στραβός στο αιώνιο σκοτάδι 
επήγαινε όλο πήγαινε σαν μια ψυχή μεσα στην ερημία του χρόνου..
Τον είχαν παρεξηγήσει οι άνθρώποι
η σκόνη τον είχε κάνει ολόασπρο 
και ο δρόμος -αχ θεέ μου- ο δρόμος ποτέ δεν θα τέλειωνε.
Δεν αισθανόταν τίποτε μήτε χαρά μήτε λύπη 
αδιάφορος ήτανε κι ήσυχος ..
γιατί;
μήπως δεν ήταν η δημιουργία στη θέση της;
ή μην είχε αντίρηση για το νόμο της έλξης;
η σιωπή τον εγνώριζε,
οι νύχτες τον ξέραν ήταν της ερημιάς αυτός άνθος..

Το θείο τραγί
Γιάννη Σκαρίμπα..

και καληνύχτα…μπορεί

Τον τελευταίο καιρό ονειρεύομαι..
δεν είμαι σίγουρη αν είναι όνειρο τελικά, òραμα, φαντασίωση …
δε ξέρω..
Βλέπω ένα τεράστιο ποτάμι από κόσμο που ξεκινάει από παντού
και ενώνεται σε ένα σημείο στο Σύνταγμα..
Βουβό..χωρίς λέξη..
Δε μπορείς να φανταστείς τι δύναμη έχει….

αν και……
…..η κόλαση ακούς! είναι ένας ξερότοπος χειρότερος 
απ τη Σαντορίνη..
ποτέ δε βρέχει, χλόη δε φυτρώνει, 
πουλί πετάμενο δε διαβαινει..
Είναι τοιχογυρισμένη με ψηλούς τοίχους κι έχει μονάχα μιά εμπατή μιά μεγάλη σιδερόπορτα..
Οταν πρωτόγινε ο κόσμος ,η πόρτα ήταν μικρή 
γιατί οι άνθρωποι πήγαιναν γραμμή στον παραδεισο..
Μα λίγο λίγο ξύπνησαν έγιναν πονηροί κι επίβουλοι 
κι έτρεχαν καραβιές στην Κόλαση..
για να μπουν όμως μέσα τους έβγαινε ο Θεός ανάποδα ..
Οι φύλακες κακόβουλοι γκρέμισαν τον τοίχο κι άνοιξαν μιά πόρτα 
που χιλιάδες μπορούν να περάσουν μαζί..
Αλλά τόσος είναι ο λαός..
ώστε πάντα στριμωγμένοι και με καυγάδες 
κατορθώνουν να μπουν..
ΟΙ γροθιές οι κλωτσιές και τα μαλλιοτραβήγματα 
πηγαίνουν καπνός..
Αν δεν ήταν οι διάβόλοι με τα δικράνια να τους χωρίζουν,
δεκαεφτά φορές θα ξαναπέθαινε ο καθένας..

Λόγια της πλώρης
Ανδρέα Καρκαβίτσα..

καληνύχτα….


Εγώ τότες είχα τα ποδια μου λυτά και τα φτερά μου σε καλην κατάσταση 
Το παραθύρι ήταν ανοιχτό ..
Ετσι η καρδιά μου αναγάλιασε 
σ εκεινην την ανέλπιστη ευκαιρία που μου παρουσιαζόταν 
για τη σωτηρία μου..
Και κάνοντας δύναμη τον εαυτό μου 
επετάχτηκα επάνω 
στα κεραμίδια ενός άλλου σπιτιού εκεί σιμά,
από το οποίο έφυα ευθύς και ήρθα σε σας φίλοι αγριόγαλοι..

Ετσι εγνώρισα κι εγώ τους ανθρώπους, και ξέρω τι αξίζουν..
Εχουν μεγάλη ιδέα του εαυτού τους..
Θέλουν να δείχνουν και να φαίνονται εκειό που δεν είναι..
Αλλά είναι αξιοκαταφρόνητοι και αξιομίσητοι..
Είναι γεμάτοι σφαλερές ιδέες και προλήψεις..
Γεμάτοι ελατώματα..
Τα σκοντάματα τους και τα κακά τους είναι προιόντα 
άξια της βλακείας και της κακίας τους..
Τα έθιμα τους είναι βαβαρα και τα ήθη τους αποτρόπαια
Δεν έχουν καν το ένστιγμα που έχουμε εμείς τα χτήνη 
διά να διακρίνουν τα πραγματα,
Λέγουνται νουνεχείς ,επιδεχτικοί τελειοποιήσεως 
και η πειρα χιλιάδων χρόνων δεν τους ωφέλησε 
για να γίνουν καλύτεροι.

Αν τους ακούσετε να μιλούν για τον εαυτό τους θα ακουετε mirabilia..
Η γη έγινε για ναν τους βασταίνει 
ο Ουρανòς για ναν τους σκεπάζει..
ο Ηλιος για ναν τους φωτίζει την ημέρα και το Φεγγάρι τη νύχτα..
ο Θεός δεν έχει άλλη έγνοια από τη δική τους
Το Σύμπαν έγινε δι αυτούς και αυτοί είναι 
οι Κύριοι,
και η ανώτατη έκφραση του Σύμπαντος Κόσμου..
Η βλακεία τους υπερήρε την κεφαλή τους 
και ηθελ’είναι καταβιβαστική ως και για μας τα γαλόπουλα..

Ιστορία ενός γαιδάρου
Ανδρέα Λασκαράτου

για καληνύχτα…..


Διαβάζω και ακούω για το 
“Σύμπαν που ξέρει 
που γνωρίζει,που παίρνει, που αφήνει,που τιμωρεί που επιβραβεύει 
που ανακατεύεται παντού..
και πάντα” 
Είναι χρόνια που γυρνάει το Σύμπαν ανάμεσα μας σαν την αδικη κατάρα…
Και αναρωτιόμουνα πως είναι δυνατόν μιά φράση ενός κάποιου.. συγκεκριμένα του Κοέλιο ..
να έχει γίνει τέτοιο σλόγκαν…
Το Σύμπαν -Απαν
όλοι γνωρίζουν -με πληρεξούσιο- ..
πως δουλεύει..
Εκτός 
που αν κοιτάξεις γύρω σου θα δεις ότι ούτε δικαιο 
είναι ούτε 
με μεγάλη διορατικότητα..
καθόλου αποτελεσματικό..
και γενικά άκρως αδιάφορο δεδομένου ότι το 95% του είναι σκοτεινή ύλη..
Αδιερεύνητη
Εκτός, 
αν δεν είναι Ενα αυτό το περίφημο Σύμπαν..
Εκτός 
αν όλοι και όλα έχουν το κατάδικό τους..
Ας πούμε παράδειγμα 
το μικρό νύχι του ποδιού σου 
μέσα σε πολλά εκατομύρια κύτταρα που αποτελούν το σύμπαν του
θεωρεί ότι είναι στο ίδιο 
με το μάτι ή το αυτί σου 
επειδή συνδέονται στην ίδια ταχύτητα περιστροφής του
εντός χρόνου..
Δεν είναι όμως, 
απλά συνδέονται..
κάτω από ορισμένες συνθήκες παρατήρησης (θεωρία των κβάντα)..
Δεν ανήκουμε στο ίδιο σύμπαν όλοι..
Θα σου έλεγα μάλιστα ότι ο καθένας έχει το προσωπικό του 
στο οποίο αναφέρεται 
και εκείνο του απαντάει..
Αν θεωρείς ότι περιστρέφεται και σου γυρνάει πίσω τα πάντα ..
έτσι είναι
Αν όχι ….
πάλι έτσι είναι..
Αν είναι δίκαιο ή αδικο ομοίως..
Αν είσαι στον πρώτο όροφο της σπηλιάς (Πλάτων)..
δεν έχεις την ίδια θέα με το υπόγειο..
Αν δεν σου κάνει το δικό σου..άλλαξε το (string Theory)
Αν θες να μπεις στην κρυφή διάσταση του διπλανού σου και να συνυπάρξετε ..
Την ξεδιπλώνεις και μπαίνεις..(Higgs)
Τι θα βρεις και πόσο θα μείνεις..είναι πάντα στο χέρι σου (ελεύθερη βούληση)
Η πραγματοποιηση είναι δική σου..(κατ εικόνα και ομοίωση)
Μη μπερδεύεσαι..
¨αλλαξε το και φτιάξε το δικό σου”..
Οσο πιο φωτεινό και όσοι περισσότεροι 
το ψάξουν.. 
τόσες πιθανότητες έχεις να γίνει το Απαν…
για έναν ή για όλους..

για καληνύχτα…with love




Η πρωτογενής ελληνική φιλοσοφία είναι μια φιλοσοφία 
πολιτικών ανδρών..
Τι αθλιότης με τους δικούς μας 
πολιτικούς άνδρες!
Αυτό ξεχωρίζει περισσότερο τους 
Προσωκρατικούς από τους Μετασωκρατικούς
Σ αυτούς δεν έχουμε αυτή την αηδή αξίωση 
για την ευτυχία που αρχίζει με τον Σωκράτη,
Ολα δεν ξαναγύρισαν 
ακόμα στην ατομική ψυχολογία 
γιατί δεν είναι ακίνδυνο να σκεπτόμαστε αυτή την ψυχολογία.
Αργότερα παραγνώρισαν 
το “γνώθι σαυτόν” του Απόλλωνα..
Ησαν λιγότερο 
φλύαροι, λιγότερο υβριστικοί και δεν έγραφαν..
Ο Ελληνισμός εξασθενημένος εκρωμαισμένος εκβαρβαρισμένος 
και καθαρά διακοσμητικός,
κατόπιν,
δυνατός ως σύμμαχος για σκοπούς διακοσμητικού πολιτισμού 
από τον εξασθενημένο χριστιανισμό..
προπαγανδιζοντας 
δια της βίας στους μη πολιτισμένους λαούς
-ιδού η ιστορία του δυτικού πολιτισμού-
Το παιχνίδι παίχτηκε, 
συνδιάσανε τον ελληνισμό με τον κληρικαλισμό..
Θα συνοψίσω τον Σοπενχάουερ με τον Βάγκνερ 
και την πρωτόγονη Ελλάδα..
Μ αυτή τη σύνοψη θα μπορούσαμε να ανοίξουμε μια προοπτική για ένα μεγαλοπρεπη πολιτισμό…

Φρ. Νιτσε 
Η Γέννηση της Φιλοσοφίας

lost case…
για καληνύχτα

κάθε πρωί στην αφρική
μια γαζέλα ξυπναει και ξέρει ότι πρέπει να τρέξει περισσότερο απ το λιοντάρι που θα την κυνηγήσει……
γιατί αλλοιώς θα πεθάνει

καθε πρωί στην αφρική
ένα λιονταρι ξυπνάει και ξέρει ότι πρέπει να τρέξει περισσότερο από τη γαζέλα..
γιατί αλλοιώς θα πεθάνει στην πείνα….

κάθε πρωί στην Ελλάδα ο Ελληνας ξυπνάει και ξέρει ..
δεν έχει σημασία αν είναι λιοντάρι ή γαζέλα…
θα πεθάνει οπωσδήποτε τρέξει δεν τρεξει..

κάθε πρωί εσύ δεν έχει σημασία αν είσαι λιοντάρι
ή γαζέλα κάνε αυτό που πρέπει να κάνεις…

γύρνα από το άλλο πλευρό…

“χορτασμένος άνθρωπος” είναι αυτός
που μπορει να φορέσει το ίδιο νούμερο ρούχο που φόραγε στα είκοσι του
και στα εξήντα του ..
αυτός που το “αβέβαιο μέλλον” των είκοσι
το έκανε “πανάκριβο και πολύτιμο παρελθόν”
αυτός που σε μεγάλες φουρτούνες εμπιστεύτηκε το τιμόνι του
στους γύρω του
αυτός που εκτίμησε κάθε στιγμή του
αυτός που κοιτάει το παιδί του στα μάτια και του λέει
είσαι “δικός σου”..όχι
“δικός μου”..
αυτός που ο “χώρος του” είναι ο εσυτός του
αυτός που κοιτάει στο καθρέφτη κσι δε βλέπει
κσμμιά ρυτίδα του..
παρά μόνο όταν του χαμογελάει..
αυτός που γέλάει με τις δικές του γκάφες
πολυ περισσοτερο από των άλλων..
αυτός που δεν τον πρόδωσε ποτέ το ένστικτό του
γιατί τόχε συνδεδεμένο πάντα με το μυαλό του..
αυτός που χαμογελάει μόνος του και ξέρει
μόνο ο ίδιος το γιατί..
αυτός είναι ευτυχισμένος άνθρωπος ..ίσως
και είναι γυναίκα..

σκεφτόμουνα…στο δρόμο τρώγοντας μπουγάτσα..
και καληνύχτα μας..

………..γι αυτό το λόγο
ο σύγχρονος άνθρωπος
ζει
δίχως να γωρίζει, να πεθαίνει
ή να αναγενιέται
μια ύπαρξη στερούμενη όλων 
των στοιχείων
που αντιπροσωπεύουν την ουσία του..
Το υπαρξιακό δράμα του είναι το δράμα
μιας μεγάλης έλλειψης ικανοποίησης
μιάς ανέλπιδης
κρίσης ταυτότητας
μιας βαθειας αγωνίας,
γιατί…….
τη στιγμή που βρίσκεται μόνος με τον εαυτό του
και κάνει
ισολογισμό κατακτήσεων
της δικής του ζωής
βρίσκει μονάχα κενό γεμάτο ψευδαισθήσεις….

μου °λείπεις° εαυτέ μου όταν δε μετράς τις αδυναμίες μου..
και καληνύχτα μας

inspired by
Sebastiano Caracciolo




Από που προέρχονται άραγε αυτές οι παραστάσεις
για την κόλαση και τον παράδεισο?
Αραγε οι άνθρωποι τις είχαν ανέκαθεν?

-Οχι, αυτές οι παραστάσεις δεν υπήρξαν ανέκαθεν..
Η κόλαση και ο παράδεισος λείπουν από τις πρωτόγονες θρησκείες..
Αυτές οι έννοιες εμφανίστηκαν πολύ μεταγενέστερα με τη διαίρεση της κοινωνίας σε τάξεις,
με την εμφάνιση της εκμετάλευσης ανθρώπου από άνθρωπο,
με τη δημιουργία του κράτους και την οργάνωση του..
Σ αυτές τις συνθήκες δημιουργήθηκε στη γη,
ο παράδεισος για μερικούς
και η κόλαση για τους άλλους:
ο παράδεισος για τους αφεντάδες
κι η κόλαση για τους σκλάβους..
Στις θρησκευτικές δοξασίες των σκλάβων και των φτωχών καθρεφτίζεται η πραγματική κατάσταση των εκμεταλευόμενων..
Γι αυτούς εφόσον η επίγεια ζωή τους είναι
μια κόλαση
δεν απομένει παρά να περιμένουν την ανταμοιβή τους
πέρα από τον τάφο,
στον παράδεισο
Αυτή η ιδέα βρίσκεται λογουχάρη στην παραβολή
του ευαγγελιου για τον πλούσιο και το Λάζαρο..
Η εκκλησία και οι κυρίαρχες τάξεις διαδίδουν πλατειά αυτούς τους μύθους,
γιατί αποτρέπουν την οργή των εκμεταλευόμενων απέναντι στους εκμεταλευτές..
Αυτές είναι στην ουσία οι κοινωνικές ρίζες της διδασκαλίας
για τον παράδεισο και την κόλαση..

Ε. Γιαροσλάβσκι
“Ζουν και πεθαίνουν οι θεοί και οι θεές”..

βαρύ ..
και πούσαι αν σου περνάει απ το μυαλό ότι σε περίμετρο δυό ωρών με τα αεραπλάνο..
καίγεται το σύμπαν..
είναι πάνω από βέβαιο ότι εσύ ……θα τη γλυτώσεις..
άραξε
και καληνύχτα μας..






“δως μοι πα στω και ταν γαν κινάσω”…
δεν εννοούσε
παστό..
ότι δεν καταλαβαίνεις πολέμα το
έτσι θα χαθεί κι αυτό
παίρνοντας σε μαζί του..

Ξενιάδης στο Διογένη…
Το λες γιατί δεν ανέβηκες ποτέ στο βήμα..
Οταν αντίκρυσα κάτου το μυριοκέφαλο τέρας του Δήμου,
να χυμάει πάνω μου ..και να με καταβροχθίζει με χιλιάδες μάτια μου κόπηκαν τα ήπατα..
Διογένης ….
Χαράς το πράγμα που φοβήθηκες ! Αυτό το τέρας το πας με ενα καλάμι όπου θέλεις..

και καληνύχτα μας…
ιinspired..Ο βασιλιάς κι ο λύκος
Παύλου Μελά