συλλέκτρια σκόνης…….εσκεμμένα

πρόσωπο εξώκοσμο

εχθρός της Διακαιοσύνης

η γλώσσα του φιδίσια 

αναποδογυρίζει τις λέξεις

βάζει εκεί το εδώ 

και εδώ το εκεί

κάνει μισητό..

ότι σου ήταν αξιαγάπητο μέχρι χτες..

δεν είναι  Οδυσέας αυτός για να σε πάει 

στην Ιθάκη….

ισοπαλίες..

μέτριες..

χλιαρές

όλοι happy..

αυτές που στο παιχνίδι

συμμετέχεις απλά

δεν το “κάνεις” εσύ..

δεν είναι ο σκοπός σου

δεν είναι 

το φόρτε μου

τη νίκη ή την ήττα

αντανακλαστικά…

αποκλειστικά 

αμετάκλειτα

 τη ζεις μόνο όταν

είναι μεγάλη….

μόνο έτσι θυμάσαι κάθε στιγμή 

του παιχνιδιού…

απο- ή- μυθοποίηση

έρχονται οι

άνθρωποι 

μ αυτό το 

ελάτωμα

της “παρατήρησης”

δεν τους βοηθάει 

σε τίποτα

μπορεί να

προλαβαίνει

απλά..

ξέρεις

είναι ακραίο να 

γνωρίζεις 

συνέπειες και αποτέλεσμα 

χωρίς να 

βιώσεις κάτι..

είναι έξω 

απ αυτό τον κόσμο

που 

“βιώνεις για να μάθεις”

σαν  επιβεβαίωση 

εκ των 

προτέρων της 

απομυθοποίησης..

είναι κυτταρικό

δε θα σε καταλάβει

κανείς.

το μόνο που 
λείπει
είναι τα βιβλία ..
πόσο πονάει…..
άστεγος ..
μπορεί και να
συνηθίζεται..
άστεγος βιβλιοφάγος
όχι..
δεν…….
η απόλυτη ομορφιά 
του προσωρινού
συμπτωματικά σε αποχρώσεις
της μαύρης
περιπέτειας…..
τα χρόνια του
διαβάσματος 
λείπουν
θα είχε αποφευχθεί
η βλαβερή
συλλογή 
στην ερημιά


της
σκόνης
του γραψίματος..

χρησμοί……

καθηλώνεσαι

ακίνητος 

περιμένεις

τον 

καιρό

με  πληγή 

που τσούζει

ο μόνος τρόπος

που κλείνει 

το δέρμα ξανά

είναι 

αυτός

ο πόνος

τι τραβάς τον

θεό 

μεσ τη μέση?

οι χρησμοί 

δεν 

εξηγούνται

πληρώνονται…..

ξένη..

στην αρχή

άγνωστη

πολλαπλή

Διοτίμα
στο Συμπόσιο

δικαιωματικά

έξω 

από τη ζωή 

και μέσα

στο 

“Μυστήριο”

τη βρήκε 

σκοτάδι..

σαν εμπειρία

πολυφορμική..

ισοροπία υπαρξιακή

αδιάφορα

ασταθής…

απαιτήσεις

οι “πολύ” ευχαριστημένοι
οι “λίγο” εκπαιδευμένοι
οι “κακά” διαβασμένοι
οι “μη” ικανοποιημένοι
οι “καθόλου” καλλιεργημένοι
οι “αρκετά” στερημένοι
οι “καλά” βολεμένοι

αυθαίρετα…
καλόγουστοι
υπεύθυνοι
ειδήμονες

βάζεις πάντα το ίδιο
στοίχημα
και
επιμένεις
πάντα ότι θα κερδίσεις

αργά οι αναλφάβητοι
συλαβίζουν
απαιτήσεις…..
ελεύθερα

αιωνιότητα

επαγγελματική 

επένδυση..

κάτι σαν τράπεζα

καταθέτεις

ανελειπώς 

σίγουρα..

επαναλαμβανόμενος..

…..κρίμα 

που δε σε 

ειδοποίησε κανείς

για την

απόδοση..

η “έκπληξη”

είναι το σίγουρο

κεφάλαιο..

και η “υπέρβαση”..

το εισιτήριο..

γεγονότα 

η σιγουριά

το έζησα 

το βίωσα

το ξέρω καλά

ο ποιός?

ο που το προκαλεί

ο που το υφίσταται

ο μάρτυρας 

ο αφηγητής στο χρόνο

γεγονός ή 

αποτέλεσμα?

φαινόμενα..ίσως

μαζικά ή

γεγονότα 

μεταφραζόμενα σε
γνώμες..


τρισυπόστατες…

ανακλήσεις

αναδρομές

στα ανάποδα

αναγκαίες..

αναμνήσεις

και αναχώματα 

μελλοντικά..

τις συγκινήσεις

η μνήμη..

δεν τις κρατάει

έτσι μετράει

τους χρόνους

ευτυχώς..

θα μέναμε 

νήπια

κολημένοι στην

πρώτη συγκίνηση..

ρέστα

έχουμε γίνει
ρέστα του “πριν”
“όταν” 
και ψιλά από το
“θα”
νομίσματα
τρύπιας τσέπης
που
γλυστράν σε
πεζοδρόμια
άσφαλτο
και υπονόμους
περνάς
από δίπλα
και ούτε προσέχεις
……τόσο μικρή
η αξία τους
γέμισαν οι δρόμοι
ρέστα ανθρώπου

αν μαζευόντουσαν
θάταν
περιουσία ολόκληρη…

ιδέες..


βγαίνουν
προς τα έξω
πυροτεχνήματα
ή  σύννεφα
σιγά
πλησιάζουν
στη συνείδηση
σύννεφα που
παίρνουν
σχήματα
ειδα ένα
έμοιαζε με καμήλα
καμμιά
καμήλα
όσο
και να προσπαθήσει
δε θα μοιάσει

σε σύννεφο..
….διαπιστωμένο..

αυτό που εύκολα 

κάνεις διάγνωση

κατάθλιψη..

έχει όνομα..

λέγεται Ψυχή.

στις “ζωές των άλλων”

εμείς γίναμε 

οι άλλοι

κατάσταση τίποτα…

τίποτα παντού..

το τίποτα 

ρουτίνα

στρἀγγιγμα

κάθαρση

ησυχία

απόφαση

δύναμη

η γοητεία του τίποτα..

συμπέρασμα..

στην

αφετηρία

εξηγήσεις..

βαρετές 

σχεδόν πάντα 

σχεδόν 
γιά τα πάντα

όταν προκύπτουν….

“να σου πω” 

“να μιλήσουμε”

“δεν είναι”

“δεν κατάλαβες”..

“δεν εννοούσα”..

οι σχέσεις

που ζουν 

δε 

χρειάστηκαν ποτέ

να εξηγήσεις..

αυτές που τέλειωσαν

πέθαναν στο 

χρόνο ..

μετά

από ώρες …

διευκρινήσεων..

προφυλάξεις

τη στιγμή

που η Γνώση

βρίσκει τη Μοίρα της..

να ξαναεφευρεθείς

χωρίς να αλλάξεις

το μυστικό..

αλλωστε δεν ειναι

σίγουρο 

ότι θα συντονιστεί

ποτέ..

αλλά και αν….

μπορεί να

μην

συγχρονιστεί
στην ευθεία..

…………σλόγκαν

μεταφράσεις

η Ανάγκη

να μην φωτίσεις

την προέλευση….

το παν 

η αφετηρία

μασκαρεσμένη σε

σκοπό

βραχυκυκλωμένο

απ την ερημιά

του γνώστη

άριστη η θέση του παρατηρητή

θα μπορούσε να ήταν

ημερολογιο πλοίου

λείπει

το σκαρί και η θάλασσα…..

στις 

λεπτομέρειες..

καταλογισμένα……

αν κάποιοι χάθηκαν απ τη ζωή σου..

έτσι ήταν να γίνει..

μη σκας..

να σκέφτεσαι..

Μέσα στο στενό κύκλο αυτών που σ αγαπάνε

Εσὐ…

Δεν είναι το παιχνιδι …

είναι το …”αξίζω”

Δεν αξίζω για….

ούτε επειδή…

αξίζω δίνοντας …εμένα

αξίζω όταν έκλαιγα..

αξιζω οταν έφυγες…

με έκανες πολύτιμη…

Σ´ευχαριστώ..

ρεφρέν

της Ζωής 

είναι

η επανάληψη

γεγονότων

ανθρώπων

καταστάσεων

τα ανεπανάληπτα

κάνουν σπάνια

τραγούδια

μικρά

αλλά σπάνια

γι αυτό τα

τραγουδάς μέχρι το

τέλος..

χωρίς ρεφρέν

αμφισβήτηση……

η πόρτα  

στο παρελθόν 

ανοίγει  

την προτελευταία σελίδα

η τελευταία

είναι 

“αύριο” 

τρομακτικό 

μου φαίνεται 

όταν

δεν ανοίγει

ή είναι σκοτεινά

και δε διακρίνεις 

σκιές..

ή άδεια..

αναμονή 

να περάσει

το σήμερα

να ξαναδοκιμάσεις..

τύφλωση

διαθέσιμος τυφλός

να μιμηθεί

από αγάπη

στερείσαι

προνόμια

για να μπορείς

να ανήκεις..

κάποιοι τό έκαναν

έτοιμοι να διαθέσουν

απειλώντας

να τυφλωθούν

πραγματικά

γιά να

συμμετέχουν..

παγώνοντας 

η λάβα…

σχηματίζει το βουνό

γυμνό ναι

σκληρό

απροσπέραστο

λείο..

υποθέτεις

ότι κάπου στο κέντρο

μπορεί να 

καίει μιά μικρή

φλόγα..

που σίγουρα

δεν έχει δύναμη…

μοιάζει

ερημίτης

που τον καίει

ο πειρασμός

λάβα…..

ταπείνωση……

το πιό ακραίο σπορ

χωρίς 

ασφάλεια

όχι γι αυτά 
που

ο άλλος μπορεί να σου 

κάνει 

αλλά γιά ότι 

εσύ 

αναγκάζεσαι να 

πεις

για την άμυνα..

που σε βάζει 
να πάρεις σαν

θέση..

κι αν τα χρώματα

είναι υποσχέσεις

της ψυχής

που δεν 

ακούστηκαν

γιατί δεν τις 

φώναξες?

ή  δεν τις 

άκουσες?

ποιός να ξέρει..

κι αν το περιφημο

προπατορικό αμάρτημα

είναι αυτό?

να 
κομματιάστηκε ο ήχος τους

στον κήπο 
της Εδέμ?

τιμωρία…..

προσοχή….

οι απόλυτα 

προσανατολισμένοι..

αυτοί που δεν χάνονται 

ποτέ

πόσο τους θαυμάζω..

και τι 
καταδίκη..

η αιώνιότητα τους 

εξαρτάται

από ένα δέκατο του 

δευτερολέπτου

μιά στιγμή να αφαιρεθείς…

και είναι

το τελευταίο ραντεβού ..

με την πίστη σου

Το βλέμμα είναι εργαλείο

χτίζει 

όπου πέσει..

μπορεί να φτιάξει το 

αντικείμενο που καρφώνεται 

έργο τέχνης

και να το παραδώσει στον

εγκέφαλο..

Η ερείπιο..

Γι αυτό πρόσεχε

τι κοιτάς..

πως το βλέπεις

και τι θα του αφαιρέσεις


βλέμμα…….

αν αυτοί που χρειάζεσαι 

δεν είναι 

στην “προοπτική” σου

 γίνανε αναμνήσεις

γλυκές ή όχι ..

δεν θάναι δίπλα σου 

στη διαδρομή την

επόμενη..

κλείσε τη βαλίτσα 

ρίξε και δυο σταγόνες από το σημερινό σου 

άρωμα..

κρύψτη με φροντίδα

και ξεκίνα..

με μια βεβαιότητα..

όλες οι συνθέσεις του μυαλού..-κατά κάποιο μαγικό τρόπο- 

θυμίζουν πίνακες..

Νεκρής Φύσης..

καταπληκτικούς,σε χρώματα και σχήματα

μπορεί..

με προοπτικές ακινησίας 

όμως..

Νεκρή Φύση…….

Το Εγώ σαν σύνορο 

από το 

Εγώ που καίγεται 

χωρίσαν 

στην Εδεμ

η “τιμωρία του Θεού”

……..παιδί οριοθετείς

το μου “ανήκει” 

απ το  “είμαι”..

και φεύγοντας καταλαβάινεις

ότι η φωτιά 

προηγείται

καθορίζοντας 

τα σύνορα…


χωρισμός……..

………στόμα  

πόρτα  που

ανοίγει όταν εσύ θες

στους καλεσμένους του..

Η Αλήθεια  

χτυπάει ρωτώντας

“συγνώμη, μπορώ?

το ψέμα 

“παρακαλώ, περάστε”

………η πρώτη

πολαπλασιάζει 

και πολάπλασιάζεται

αυτόνομα 

όταν αναλωθεί

το ψέμα διαιρεί

πολλαπλασιάζοντας…

ακαριαία..

με θράσος


ψέμα………

Γωνίες οπτικές

κατασκευασμένες

με διαθλαστικά κρύσταλα

στο νεκρό τους σημείο

σταμάτησα να τρέχω

τον ερασιτεχνισμό..

και είδα την συμπεριφορά 

σαν γενετικό ελάττωμα

το διανοητικό καρκίνωμα..

της ερμηνείας

του όλου..

επαγγελματικά..


συνολικά………

αριθμοί και αριθμολογία..

δεν είμαστε άλλο 

από

ένα νούμερο από την ώρα

που έρχεσαι..

……….και φεύγεις 

με τον ίδιο τρόπο

σαν νούμερο..

Και πριν

και μετά..

το ίδιο…δεν

αλλάζεις εσύ..

Ο αριθμός αλλάζει….

ο ειδικός είχε πει 

κάποτε..

τα διπλά δλδ 11,22,33

είναι τα σπάνια..

αν θέλουν

έχουν όμως και τη δυνατότητα

να ζήσουν με την ιδιότητα

του μονού..

σαν 2 ή4 ή 6..

εσύ 

είσαι 33..

μη ζήσεις σαν 6…. 

δεν……

amarcord…..


mine…………

Αυτό είναι το πιό δύσκολο 

να αντιληφθείς 

βεβαιώνει ο Πλάτωνας..

Τον όρο “καλό”που περικλείει και το “ωραίο”…..

Αφού προηγουμένως έχει αναλύσει 

το αντίθετο του 

που είναι το “αισχρό”

σαν τη συνέπεια  που εμποδίζει 

το ζειν..

Ναι, το αντίθετο του “καλού” 

στον κλασικό τρόπο σκέψης ..

είναι το “αισχρό”..

Αρετή- Κακία το δίπολο της κίνησης ….

Μέτοικοι..

είναι οι ρομαντικοί

αυτοί που ψάχνουν το φεγγάρι

και το κλείνουν 

μέσ τον κόσμο τους..

είναι οι καλλιτέχνες..

οι περιθωριακοί..

οι διαφορετικοί..

αλλά πιό πολύ … 

μέτοικος είναι η Λέξη..

Τα λόγια μας..

αυτά που άλλαξαν ζωή

διασταυρώθηκαν με άλλα

νικήθηκαν…

κι αναγκάστηκαν

να φύγουν..


μέτοικοι……..

οξύμωρα…….

αισθάνομαι 

πληθυντικός..

από έμβρυο

δεν ήμουν μόνη  

ποτέ

είναι  μορφές ..

που φιλοξενώ

μέσα μου

έτσι

νοιώθω

συχνά

ασυνήθιστα

δραματικά ευτυχισμένη

με φωνές και ονόματα

χρώματα

και μορφές..

υποθέτω

ότι δεν αγάπησα 

ποτέ

από μοναξιά..

ευτυχώς..

ακυρώθηκε και 

πολλαπλασιάστηκε ταυτόχρονα

ο χρόνος που φεύγει 

όπως 

οι άλλοι

αυτοί 

που πέρασαν 

κι όσοι 

έρχονται

να μας γνωρίσουν

τον καθένα χωριστά..

στις μορφές 

που 

έδειξε, 

έμειναν,

χάθηκαν,

θάρθουν,

χρωστάς..

την ιδέα σου

για σένα..
το θεμέλιο είναι 
ο χρόνος
να χει άρωμα φρέσκο
όχι μούχλας

.……..ζώντας κάθε μέρα
στα…
και με τα Μυστήρια…
Ενα μνημόσυνο
για να τιμάς το θάνατο του χτες..
Βάπτισμα
στο σήμερα, στο φως..
Γάμος,
η χαρά της κάθε εκπληξης..
Κοινωνία,
να είσαι και να δημιουργείς..
Εξομολόγηση,
στο φίλο και δικό σου..
Χρίσμα,
με τη γνώση που σου ψιθυρίζει το κάθε βλέμα
Ιερωσύνη,
στο “πέρασε κι αυτο”́ ..
Προχωρώ…
Σκεφτόμουν στο αυτοκίνητο..

Δεν κυβερνάτε κανένα..

Βγείτε στα παράθυρα της Βουλής να το δείτε..
Δεν υπάρχει τίποτα να κυβερνήσετε
παρά
μόνο την ντροπή των παιδιών σας

Που θα ντρέπονται να πουν 
ποιών γονιών είναι..
Δεν ορίζετε τίποτα..
Ούτε καν τη ζωή σας..
Δεν ορίζετε
και δεν θα σας προστατέψει τίποτα..
Οταν το πένθος γίνει οργή..
Δε θα χρειαστεί να απαντήσετε
σε τίποτα
γιατί δεν θα σας ρωτήσει κανείς
Δεν θα σας ακούσει κανείς..

άλλαξε ……

ακούς

άλλαξε δε σε παίρνει..

σκεφτόμουνα 

τι να αλλάξω?..

μπορούσα..

μα δεν τόθελα

το έψαξα..

το δοκίμασα

το έπαιξα αλλαγμένη..

όχι φίλε μου 

δεν άξιζε..

ποτέ δεν πίστευα 

ότι η βαρύτητα είναι 

νόμος..

και δικαιώθηκα..

λέγεται

double pulsar..

ένα τσαλακωμα του χρόνου

δεν αλλάζει τις ψυχές..

στρατηγική

Το ταξίδι έχει σκοπό,
αυτόν του να βρεθείς στο τέλος
με μια ταυτότητα,
άλλος της ψυχής του και
άλλος του ονόματος
που φοράει.
Δεν έχει να κάνει με καταγωγή, εθνικότητα ή ρίζες.
Ο Οδυσσέας ξεκινάει ντυμένος
με ένα όνομα,
που χρειάζεται να το αποδείξει.
Γι᾽ αυτό πολεμάει.
Αποδεικνύει την αξία του μυαλού του
με το Δούρειο Ιππο
και έτσι τελειώνει έναν πόλεμο.
Δίνει τη γνώση και τη νίκη
στους συντρόφους του.
Το κάνει για να προχωρήσει.
Ειμαρμένη.

λειτουργικό..

το λατρεύω

σε όλα..

στην πιό κοινή κι 
αδιάφορη

πράξη..

από το να πιείς 

τον καφέ

μέχρι να σε νοιάζει

για κάποιον

χάος 

αν λείψει

φανερώνεται 

η βία του “είμαι”

…………….μπαγκέτες

θαυματοποιοί 

μάγοι

μαέστρος 

……..στις κουίντες

θεατές

στη θέση τους

η αυλαία

ανοίγει

nel blu dipinto di blu

φώτα

ο χορός

η prima 
ballerina 

στις pointes

H μπαγκέτα ψηλά

μαέστρο 

μουσική..

volare

εξέλιξη ε?

ναι, 
πιστεύω..

δε θα μπορούσε 

να είναι  

αλλοιώς

δε θάθελα 
κιόλας..

το μόνο λυπηρό
αν

καταλήγεις

να μη σε νοιάζει το 

ποιός…

αλλά το τι..

δε με νοιαζει 
καθόλου ποιός

είσαι..

κατάλαβα το τι 

είσαι..

γι αυτό ζήσε στα

σκοτάδια σου..

στις σκιές σου..
λες..

επανάληψη……

τίποτα δεν επαναλαμβάνεται

και τίποτα δε μοιάζει

ούτε καν οι δυό σταγόνες νερό

ούτε τ άψυχα

τα παπούτσια σου ακόμη

ήταν άλλα

χτες 

κι ας μοιάζουν ίδια..

πως λέει

ουδείς αναντικατάστατος?

όλοι αναντικατάστατοι 

τα πάντα αναντικατάστατα

Η Αλήθεια 

είναι

κορυφαία πράξη 

Αγάπης..

και το ψέμα..

τι λες?

Ναι,  το ψέμα

πιό μεγάλη

απόδειξη..

όχι η υποκρισία

το ψέμα..

Αυτό που ο δικός 

σου άνθρωπος ετοιμοθάνατος

σε ρωτάει

τι έχω?

και του λες “θα περάσει”..

Aυτό που η μάνα  γελάει

μπροστά στο πεινασμένο παιδί της

Αυτό που για να μη πληγώσεις

λες …δε ξέρω

αυτή ειναι η πιό μεγαλη

απόδειξη αγάπης..

αυτά τα μυστικά

που μόνο αν αγαπάς

κρατάς..

συρτάρια..

που πάνε τα μπαλόνια

που φεύγουν ψηλά 

όταν τελειώνουν

οι γιορτές?

χάνονται?

δεν ήξερα

λοιπόν μπαίνουν σε 

συρτάρια..

ξεφουσκώνουν

και τοποθετούνται

σαν καινούργια..

συρτάρια

λεπτά 

ένα πάνω στ άλλο

μπαίνουν σε σχέδια..

θες όνειρα?

ελπίδες?

το σίγουρο ξαναβγαίνουν….

λίγο ξεφούσκωτα

αλλά ξαναβγαίνουν..

Εμπιστεύομαι 

τα χέρια που ανέβηκαν στο στόμα

για να μην ακουστεί το αχ..

Πιστεύω 

στα μυστικά που πεθαίνουν μαζί σου

Εμπιστεύτηκα 

τις στιγμές που γονάτισα

Πιστεύω 

σε οτι με τσάκισε

και πιό πολύ σε ότι με σήκωσε

εμπιστεύομαι 

τις σιωπές και τα δειλά χαμόγελα του ..

“θα περάσει”

Δεν εμπιστεύομαι 

τους παντογνώστες

τους προστάτες 
τους σταθερους 
τους σωτήρες..

Πιστεύω 

στους σιωπηλούς στους αδύναμους

κι απελπισμένους..

Εμπιστεύομαι 

αυτούς που σπαταλάνε το 

χρόνο τους χωρίς να τον φοβούνται

Δώρο?

τίποτα όλα 

Δάνειο..

Κάθε σου κύτταρο 

το χρωστάς

τα νεύρα, τους ιστούς, τα δάχτυλα

Χρωστάς 

το σώμα σου και 

θα πληρώσεις 

μ αυτό

Συνωστισμός

οφειλετών..

γυρίζεις ιλιγγιωδώς 

με τον 

πλανήτη

που σε χρωστάει..

Αργησες να ξαναδείς τους

όρους..

αξιώσεις….

να θυμηθείς

πόσοι απόλους

που 

έφυγαν …αν έφυγαν..

θυμούνται

αν θυμούνται..

ζούνε..

αν…….

πόσα “θα τα πούμε αύριο”

γίναν 

αν..

χάθηκαν…και 

δώσαν τη 

θέση τους σε 

καινούργια…

θα..

δεν ακουμπάω 

ούτε φορώ……

δόγματα

διλήματα

ενοχές

εκλεπτυσμένα πάθη

ούτε καν

απλά πάθη

συνήθειες

αγνούς και καθαρούς

χαρακτήρες

ντόμπρα ανθρωπάκια

ειλικρινή είδωλα

καλωσυνάτους κατεργαραίους

ότι χυδαίο

με προσδιοριστικό

επίθετο..

………..μπορώ να καταστραφώ 

και μόνη μου

ανοσία……

στην αρχή χάρηκα πολύ..

δεν χρειάζεσαι εμβόλια..

μούχε πει..

δεν κάνεις 
αντισώματα 
από 

το εμβόλιο..

άρα δεν κινδυνεύεις 

απ την αρώστεια..

Ναι πολύ σπάνιο

θα σούλεγα 

για μελέτη..

-ιδανικό πειραματόζωο..

-άσε μας γιατρέ  μου..

-μα πως 
μπορεί να επεκταθεί..

αν δεν είναι εκ γενετής

και στο ψυχικό 

σύστημα..

-Στην ψυχή?

Ναι..

Κι έτσι έζησα..

με ανοσία.

……………..στη σχετικότητα 

πιστεύω

όχι στη θεωρία 

στη σχετικότητα 

στις σχέσεις

στους δεσμούς..

σχετικά με 

μένα..

εσύ..

ο δικός άνθρωπος

στο ασύγκριτο κομάτι

σου..

αυτό που 

μετριέται

σχετικά..

………..αυτή τη γύμνια της 

εξάρτησης

δεν άντεξαν οι πρωτόπλαστοι

βλέπεις

υπήρχε ένας φόβος 

στο “καθ΄ ομοίωσιν”..

ούτε τον παράδεισο

χωρίς τον εαυτό σου 

ακέραιο 

δεν αντέχεις..

…………..μη μου στερείς

τις αποφάσεις

για να σου μοιάσω..

Θεέ μου..

…………………δεν είναι 

η απόγνωση 

το δικό σου 

ρούχο 

σου κλείνουν τα μάτια και 

το στόμα και 

σπρώχνουν

για να μπεί

στενό πουλόβερ..

να σε πνίξει

μη σηκώνεις τα χέρια..

δε χωράς..

μη μοιρολογείς

τραγούδα..

δυνατά

το φοβούνται..

και 

εξανεμίζονται……

……………………στο όριο της κατάχρησης

των 

λέξεων 

έμεινα χωρίς..

αν δεν βρεις την

σωστή..

ανακρίνεις..

τη στιγμή

η επανάσταση  αρχίζει

όταν  

ονοματίσεις το κενό

το θεού σου..

……………………..τι επιρροή 

νάχεις στη νεκρή φύση?

ανοιγοκλείνεις τα χείλη..

απλά..

δεν την αλλάζεις..

χωρίς γέφυρες 

απέναντι

ακίνητη

και μακρυά..

από  τι?

Πόσα χρώματα πιά να ταιριάξεις?

ο τρόπος, λες ε?

μπορείς να της βάλεις και ουρανό..

ίδιος για όλους..

ούτε για το βουνό  πιό κοντά 

ούτε για το μυρμήγκι 

πιό μακρυά..

θα της βάλω ουρανό……

……………………επιπλέον…

τι υπάρχει ακόμη 

να ακουστεί?

χωρίς να φανεί κενό?

το βούισμα στ αυτιά

από μάντρα…

“εγώ”μπορώ

τα χρώματα λίγα

Η Γη 

πολύ μικρή..

Ο ουρανός τεράστιος..

Και τ άστρα περισσότερα

από τα απαραίτητα..
επιπλέον…..

………………………χωρίς να σκεφτείς

μα πιό πολύ χωρίς 

να θες 

να μπλεχτείς..

κυλιέσαι μέσα σε γρανάζια..

η ζωή γρανάζια..

η οικογένεια

το σχολείο 

η κοινωνία οι αγάπες η δουλειά..

το ένα μέσα στ άλλο..

στη χώρα του

“ξανά”?

…………………..Κι αν οι κρύες μηχανές δουλεύουν,

μη φοβάσαι φίλε μου.

Όταν οι σχολαστικοί

μας δίδασκαν

τους άψυχους νόμους που ορίζουν 

το μέλλον,

οι ψυχές μας είπαν κρυφά:

Ίσως,

μα υπάρχει και κάτι άλλο!

G K Chesterton

είσαι νεκρός …

αν λείπει η επιθυμία.

γελιέσαι  

επειδή δε

δίνεις. 

αν δώσεις, 

δεν σούμεινε 

τίποτα. 

χαρίζεις 

τον εαυτό σου. 

που δεν τον θέλει 

κανείς 

επιθυμείς 

να γίνεις 

Επιθυμώντας  

αρχίζεις να ζεις…

………προετοιμασμένοι για ερασιτεχνισμούς
 ερασιτέχνες..

είμαστε όλοι

δεν υπάρχουν 

επαγγελματίες Ζωής..

κουμπωμένος με το χαρακτήρα σου 

σφιχτά 

βγαίνεις στο παλκοσένικο 

να αυτοσχεδιάσεις..

χωρίς υποβολέα..

λίγοι ή 
πολλοί θεατές..

το χειροκρότημα χλιαρό

και οι νύχτες κρύες..

…………………….ένα κουτί με κλειδιά μεσ τη

σκόνη..

ανώνυμα…..

ή ¨που να θυμάσαι..”

αν τα μάζευα όλα 

σκεφτόμουν

τα κλειδιά της ζωής μου

αυτά που μέχρι σήμερα

χρησιμοποίησα

αυτά 
που εδωσα

που έχασα 

που άλλαξα

κλειδιά στο κουτί

τι νόημα έχουν?

οι εποχές που δακρύζω

ήταν αυτές

που δεν είχα δικά μου..

σκόνες………. του εαυτού

που περιφέρεις

χρόνια 

και πλασάρεις

σαν εγώ..

το βιογραφικό 
διηγείται 

τα καλύτερα τις 

επιτυχίες…

αλλαγές

ταξίδια

ομορφιές

εμπειρίες..

όχι το κλάμα σου

το μάτι το πρησμένο

τα παπούτσια που σε πόνεσαν

το τι άκουσε τ αυτί σου..

μόνο το σχήμα του μετράει

είναι κομψό?

είναι μικρό?

και το χέρι σου?

άγριο μαλακό μικρό μεγάλο?

όχι τι άγγιξε

ποιον νοιάζει??

.……………….η καλύτερη πράξη του θρίλερ
είναι η τέταρτη
εκεί που
το πτώμα σηκώνεται και
υποκλίνεται στους θεατές
η μεγάλη του επιτυχία..
όταν βγάζει τη θηλειά
απ το λαιμό..
Το χειροκρότημα
Την ώρα που κλείνει η αυλαία
και το μπιζ
με όλο το θίασο να
δείχνει τον πρωταγωνιστή..

…………………..μεταβολισμένες 

ανησυχίες

ικανότητες

συγκινήσεις

οι πολυκύτταροι οργανισμοί 

μεταβολίζουν γρήγορα..

τα πιό πανω

ειδικά 

μεταβολίζουν 

σωστά 

τα χτυπήματα

εκείνα που πέφτουν

έξω απ το ρίνγκ

πριν και μετά 

τον αγώνα 

κατά τη διάρκεια

παλεύουν

επειδή οι χτύποι της καρδιάς

τους 

είναι πιό δυνατοί……..

-μεταβολισμός

…………….”μεγάλοι άνθρωποι”

ήταν πάντα η απορ….

ποιοί είναι τελικά?

Αυτοί……. που έγραψαν κι έμεινε το όνομά τους…

Αυτοί ……….που δεν έγραψαν μιά λέξη 

και το όνομα τους έγινε θρησκεία..

Αυτοί………. που έζησαν σωστά 

γιά τους άλλους..

Κι αυτοί ………..που έζησαν λάθος 

γιά τους άλλους..

Αυτοί ………..που άκουσαν 

τους άλλους..

Αυτοί ……….που έκαναν του κεφαλιού τους και 

δεν άκουσαν κανέναν

Αυτοί ……….που άνοιξαν δρόμους..

Κι αυτοί …………που γκρέμισαν, 

πόλεις με  δρόμους..

Η Ιστορία κάνει τους μεγάλους..

Οχι η Τέχνη κάνει τους μεγάλους..

Οχι, òχι 

η Ζωή κάνει τους μεγάλους

Ο Θάνατος επίσης..

Εσύ …………γιά μένα είσαι Μεγάλος..

……………….ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο  

από χώμα..

και εκείνος εξελίσσεται ….

έτσι ..

ο ανθρώπινος κορμός αλλάζει

μεταλάσσεται..

αποτελείται πιά από

5 κιλά προσβολές ……αντί γιά αίμα

10 κιλά αναισθησία……….αντί για λίπος

20 κιλά ξευτίλα……αντί για νεύρα και τένοντες

και μέχρι τα 70 χώμα και νερό…..λάσπη

Α ξέχασα…

λίγα κιλά 

ελεύθερη βούληση

είναι αυτό που τον κάνει ελεύθερο

να κάνει ότι του λένε…….

………………………ψάχνοντας…..
ξεσκόνιζω την εποχή

για να την κρύψω..

Αλλάζει βλέπεις..

και βρήκα τευτέρια..

με λογαριασμούς..

ξέρεις

όνομα ± σύνολο=…….

του χρωστάω 

με ξόφλησε

μου θέλει ακόμα

υπόλοιπο

δώρο 

μηδεν..

αγάπη ανεξοδη

καμμιά..

.………………….όποτε τη συναντάω

ο ίδιος διάλογος..

-Τι χάλια είναι αυτά?

-Τι θες να κάνω?

-Μη με ρωτάς κάνε κάτι..

Αχρωμη σβυσμένη άνοστη..

Και μ΄ αυτά τα μάτια 
τα άδεια..

Ιδιος ο χάρος…

-Κάνε εσύ γιά μένα..

απαντά

-Θα σε ντύσω, θα σε σουλουπώσω..

Θα πάρω τις σκιές 

και το κραγιόν μου

Θα σε μακιγιάρω..

Με κοιτάει…

-Το μπορείς?

Εμένα με λένε Πραγματικότητα…..

.…………………..φίλοι…….

και πόσα τσιτάτα, αποφθέγματα, σοφίες..

ο καλός ο φίλος

ο παληός ο φίλος

ο πολύ  φίλος

ο Φίλος με Φ

ο φίλος, συνοδεία στους αιώνες..

Η φιλία στα λευκώματα 

σε άλμπουμ 
στη Ζωή και 

τελικά στο αρχείο…

Να τη σκονίσει ο χρόνος…

Κυρίες και Κύριοι..

Ο άνθρωπος δεν είναι 
παρά ένα καλάμι στη φύση,

ένα σκεπτόμενο καλάμι…

Immanuel Cant..

έτσι περνώντας από τις φάσεις

ωρίμανσης…

θεωρητικά, 

μάλλον τη στιγμή

που λυγίζει,
μετριέται αυτό..

δεν το γνωρίζω..

αθροίζει……. 
τη σκόνη της  προηγούμενης παρένθεσης