δρόμοι….. σκουριασμένης ελεημοσύνης

απεδρασαν τα “αυτονόητα”

χρόνια τώρα..

δεν αναζητήθηκαν

δυστυχώς από κανένα

είμασταν όλοι 

πολύ απασχολημένοι 

με το budget..

την ανωμαλία

να μην παρατηρούμε τους γύρω μας

έτσι 

δεν επικυρήχθηκαν

δεν μπήκε αμοιβή…

για την επιστροφή και τον εγκλεισμό τους

ύπουλα

στράφηκαν να 

μας κυνηγήσουν

προσποιήθηκαν ότι σκόνταψαν 

και μας μαχαίρωσαν

πισώπλατα.

γνωρίζεις καλά
το χρήσιμο 
και το αναγκαίο
στο διδάσκουν όλοι ..“αυτό θ ακολουθείς”
τη χρησιμότητα του
“άχρηστου” του περιττού
δεν την υπολογίζει 
κανείς..
αυτά
που θάθελες να πετάξεις…
που είναι αναμνήσεις 
αισθήματα 
θυμοί 
καυγάδες..
για να γίνεις
“επαγγελματικά αθώος¨…….

κράτα 

τους 

ανθρώπους 

που ξέρουν 

ότι φτιάχτηκες 

από 

“δαχτυλίδια”

φτηνά 

ακριβά 

μοναδικά

στενά

λαμπερά

άσχημα

πολύτιμα

μοναδικά

γελοία..

αυτά δίνεις..

καθένας 

διαλέγει

ποιό του ταιριάζει..

η 

μπιζουτιέρα ολόκληρη

ανήκει μόνο 

σε σένα..

εκτιμητές 

όλοι..

αγοραστές 

λίγοι..

“σπάνιοι”…

όσοι περνώντας

τα χρόνια

σε κάνουν να 

αισθανθείς

μεγάλος..

όχι παληός

ή γέρος….

“μοναδικός” 

όποιος

έχει πρόσβαση στο κουτί…..

φίλος…

……….στο καλό

στην άχημη

στην 

αναγκη 

στη χαρά

στις ατυχίες

στα δύσκολα….

σ αυτά και σε άλλα….

φίλος λοιπόν

είναι αυτός που όταν γίνεις
γελοίος..

ξέρει ότι  δεν είναι παντοτινό…

ότι 

θα βγεις..

…..

αυτός

σου ξεκλειδώνει το λουκέτο

δείχνοντας σου το 

manual με τις οδηγίες…..

ασχημάτιστος…απρόσιτος

ασυγχώρητος ο δυστυχής..

ακαθόριστα ομοιόμορφος

ακουμπούσε..πεποιθήσεις

ανώνυμες…

ελπίδες αφύλαχτες..

του δυνάστη του….

απληροφόρητος 

και έτσι αβλαβής..

θεωρούσε το ακατοίκητο

ερείπιο ελεύθερο..

τον απέσυραν άθικτο..

μια νύχτα με ένα κάρο..

στον τάφο του γράφτηκε

Ελλην ο ένδοξος….

στόχος  

μη 

εξουσιοδοτημένος

πρακτικά

αεικίνητος

δυστυχώς

αμήχανος 

μακιγιαρισμένα

άτρωτος

επίτηδες μεταλλαγμένος

απερίγραπτα

ακίνδυνος

περιγράφεται

ανίερος

ουασιαστικά

ανιαρός..

αλυσοδεμένος στην

εικόνα του…

…..νάρκισσος

εκών 

άκων

πιθανά….

φθίνων σίγουρα

ναρκισσιστικά

φαντάστηκες ότι

θα νικούσες

ανεμοστρόβιλους

και καταχνιές

πανούργους ανεμόμυλους

που φώλιαζαν 

βαθειά στην ψυχή..

αξίζοντας

την έκθεση της

αυτοί απλά 

άλεθαν

εσύ σκούριασες

αγνοώντας….

κάτι Μέγα..

το καθρέφτισμα στο νερό

εφήμερο..

η απάτη 

της ανοξείδωτης

ευφυίας..

αβλαβής…

επίκαιρα ανόητη

διανοητικά 

άθικτη

παρεμβαίνει διακόπτωντας 

αναπηρίες αιώνων

ενδόμυχα άχρηστη

δρομολογημένη 

στην απομόνωση

ακολουθώντας

μάταιες εγγραφές 

με λυγμούς…..

παραδίνοντας 

ελεύθερα 

μαθήματα λύρας..

σ ένα από τα πολλά

κενά ηλιοβασιλέματα..

αθέμιτα 

μέτριο κάτω 

από ένα

μεγαλοπρεπως

κατασκουριασμένο  ήλιο


πρωτομαγιάς…….

τούνελ 

τριμένης σύνεσης..

από θεωρίες χαλασμένων 

πειρασμών

σε πείσμα 

των μαρτύρων..

έπαιξαν τον “παπά”

με τσιλιαδόρους

αισθήματα..

αγνώριστοι 

απ τον τρόμο 

μη χάσουν 

υπέγραψαν το κείμενο

της διαθήκης τους..

χωρίς να υπάρχει δικαιούχος

κληροδότησαν το 

κενό…..

όλα 

μιά ιδέα 

είναι…….

αντιστηριγμένη σε

βεβαιότητες

χαραγμένη

σε ικανότητες

βασισμένη

σε πεποιθήσεις

χαρακωμένη 

σε συναισθήματα..

ένα ωραίο 

πρωί..

ο κόσμος της

φυραίνει…

γραπώνεται

στην επιβίωση

σκουριάζει

τετανώνεται

θάβεται στην 

κορφή του 

καινούργιου

πρόλογος κι επίλογος

ο ίδιος

το 

“βλέμμα”..

με δική του

ζωή

ανεξάρτητη

δύσκολο να 

ελέγξεις την 

κίνηση 

ηλικία

το χρόνο του..

οι σκέψεις το γερνάνε?..

όχι..

οι συνήθειες..

μπορεί..

αρχίζεις το ταξίδι..

με τα μάτια κλειστά

το πρώτο βλέμμα προς τα πάνω 

θολό……

φεύγοντας

ορθάνοιχτα με ξεκάθαρο..

προς τα πάνω  

ξανά..

στο δρόμο

για ένα λάθος διάβασμα σ ένα βλέμμα ..

μπορεί να χαθείς…. 

να  σκουριάσεις …..

θεατράκια 

παραστασούλες 

καλυμένες πλάτες..

μη “μαθευτεί αργότερα” ..

“νάμαστε καλυμένοι”..

Ολα για να καλύψουμε ..

αποκαλύψουμε…… 

κανείς….

σούπα μούπες κι έλεγα

ολόκληρες ζωές..

σκουριασμένες

στην ίντριγκα

αφού δεν βαρυέσαι….

οι αποδέκτες ατάραχοι 

θεατές…πιά

ξαναβρίσκουν τα νήματα

του νορμάλ……

σκηνές παιγμένες 

ερασιτεχνικά….

καλλιεργώ δυό πάθη 

το πρώτο

για 

τα λάθη μου

αυτά που 

με κάνουν να

περπατώ  στο σκοινί 

με κλειστά τα

μάτια 

χωρίς δίχτυ 

και χωρίς επιστροφή

με άμεσο αποδέκτη

εμένα..

γιά 

το άλοθι που μου δημιουργούν

για την απάτη..

να μην τα κάνω

το δεύτερο

η τεατράλε πλευρά

του κάθε 

απέναντι

αυτή που κάνει το νευρικό

σου σύστημα

να μοιάζει ανοιξιάτικη

πλατεία…

διασυνδέσεις…..

χαρούμενες σχεδόν 

όλες οι παιδικές

……που δε μένουν

δύσκολες οι εφηβικές

σχεδόν πάντα…….

άγριες οι πρώτες ερωτικές

που σου μένουν

…..

ήσυχες ή λίγο οι

επόμενες..

μεγαλώνοντας

στον απολογισμό……

φυσιολογικά…..

ξεκινάς τη ζωή σου με τα “με”

με τους γονείς σου

με τους φίλους σου

με τους συμμαθητές σου 

με τους έρωτες σου

με τη δουλειά σου 

με τους συντρόφους σου

με το σπίτι σου

με τα παιδιά σου

με τις χαρές σου 

με τις λύπες σου….

………για να περάσεις το επίπεδο 

μπαίνεις στο “χωρίς” ..

Αλλά πάντα…

με εσένα…

με τον εαυτό σου…

τα νόμιζες τα “με”…

η αρχή και το τέλος ήταν πάντα

το …”με εμένα”

(ng)

αν ……
γυρίσεις πίσω
να βρεις αυτό που άφησες
θα πέσεις σε κόμπους..
που δεν λύθηκαν..
δρόμους που σταμάτησαν
ατέλειωτοι
“μπορεί” 
….γιορτές τελειωμένες
που άφησαν  πιάτα και ποτήρια
άπλυτα..
και μούχλιασαν
αμήχανες φάτσες..
σούχει τύχει?
φεύγεις την ώρα της γιορτής
γυρνάς στο τέλος 
τι θλίψη..
και μπροστά ?
το άγνωστο..
αλλά μήπως
 έτσι δεν ήταν 
και πριν το πάρτυ?
……….όταν ήμουν μικρή στα χαλασμένα που πέταγε η μάνα μου 
είχα βρει ένα ρολόι..
παλιό 
αυτά τα στρογγυλά..
του λείπαν οι ώρες 
κι ο δείχτης τους…
είχε μόνο λεπτά 
και το δείχτη τους 
που δούλευε..
το χάζευα ώρες  και μόλις άλλαζε θέση ..
τον ξανάσπρωχνα πίσω..
φαινόταν τόση η αγωνία του 
να προχωρήσει 
στο επόμενο λεπτό 
που ήταν πάντα 
το ίδιο..
τόβλεπα  να παλεύει ….
το γύριζα πίσω 
στο προηγούμενο..
αυτό πίστευε  ότι προχωρούσε 
και εγώ ότι το σταμάταγα..
για να με εκδικηθεί δε σταμάτησε να δουλεύει..
σκούριασε…..
το λυπήθηκα…
τόσο κόπο

το παράδοξο..

θες να βγεις από την οικονομική δυσχέρεια επιβάλοντας

περισσότερη οικονομική δυσχέρεια..

το αδιανόητο…..

μιλάς γιά περισσότερη ελευθερία 

και σκοτώνεις τους ελεύθερους…

το οξύμωρο….

η δυστυχία του να είσαι νέος

η χαρά του να είσαι άχρηστος..

το τραγικό….

οι κλόουν αυτοί που ορίζουν 

και αυτοί που τους όρισαν…..

το παράλογο

η ανάθεση της σκέψης

το πάγωμα της κίνησης..

τοξικό αποτέλεσμα 

σκουριασμένων

σωμάτων

ελλειποβαρών συνειδήσεων

διαμελισμένων ψυχών

μηδενικού χαρακτήρα

η σκουριά της εκδίκησης..

η διάσταση που 

δε βρίσκεται 

σε καμμιά αμφιβολία……

δεν σκέφτεται 

ποτέ

“είμαι σε δίλημα”…

“δεν ξέρω”.. 

“τα παρατάω”..

“μοιράζομαι”…
αν μη τι άλλο παίζει 
τίμια..

μόνο 

η εκδίκηση

έχει αυτό το προνόμιο

ανοιχτές λεωφόρους

σταθερό βήμα

στόχο μπροστά..

κανένα από τα συναισθήματα

συγκινήσεις

σκέψεις

δεν είναι τόσο

σίγουρο..

δε σκουριάζει η εκδίκηση

δεν τρίβεται

δε χαλάει

αυτός που τη φοράει

σκουριάζει..

“θέλω” …άωρτα

πόσα “θέλω” 

στη 

διάρκεια μιάς ζωής

μένουν άωρτα..

τα ταξίδια?

κι αυτά……

που να πηγάινουν?

λες θα τα 

ξαναβρείς?

κι αν είναι

έτσι γιατί να τα 

ονειρεύτηκες εδώ?

τιμωρία?

ή το υπόλοιπο σου?

με μπέρδευε η εξέλιξη

της γλώσσας 

στον άνθρωπο

αν η αορτή 

είναι η καθοριστική

αρτηρία του σώματος..

το άωρτο….

ο καθορισμός του “μετά”…

τι σχέση νάχουν..

μόνο ηχητική?

ή σκουριάζουν τα “θέλω”

και φράζουν 

την αορτη?

άωρτο =έχει ανυψωθεί…..μεταφερθηκε αλλού

αυτισμός…. τα συνώνυμα..

χαρακτήρες αυτιστικοί 

(άσχετοι με τον αυτισμό σαν πάθηση)..

..

δικός μου προσδιορισμός 

Tους συναντας συχνά….

Ξέρουν να ακούν να συμμετέχουν να οδηγούν 

τα πράγματα έκει  

που θα αποδειχθεί 
η θεωρία τους..

εκ γενετής ή μετά από πορεία

Ανοίγουν και κλείνουν καταστάσεις 

χωρίς να λερωθούν..

Οσο καιρό είναι μέσα τα δίνουν όλα 

μετά 

τα δίνουν πάλι όλα 

στη συνέχεια..
στεγανοποιούν….

Μεταβολισμός 
ενάντια στη μιζέρια

βλέπεις δεν ξέρουν

οι άνθρωποι να μη μιζεριάζουν

Σε όλα 

στο σπίτι τους 

στις σχέσεις

στη δουλειά τους..

Αρκεί η σιγουριά του κατέχω..

δεν έχει σημασία τι 

ότι νάναι..

Το κατέχω και είναι ελεύθερο

να πεθάνει 

κι εγώ μαζί του..

αυτιστικός

ίσως άκοιτις

ελευθερος πιθανόν……

δρόμοι….. σκουριασμένης ελεημοσύνης

Το ξεκαθάρισμα 

είναι κοντά..

όσο κι αν προσπαθεις να κάνεις

πόλεμο με γνώση 
που δανείζεσαι..

δεν τον κερδίζεις

Κρυμένος πίσω από υπονόμους 

μασκαρεμένους..

Το σίγουρο είναι ότι δεν είσαι ο πρώτος 
που προσπάθησε..

να σκοτώσει το φως..

που

δε λογαριάζει τις απώλειες του ..

Αυτό είναι το όπλο του..

Αδιαφορεί  γιά το κουστουμάκι ..

Δεν θα το καταλάβεις μη προσπαθείς…..

Και δε θα το μπορέσεις ..

Ανήκεις στους

“λίγος¨

 με θέσεις  που θεωρούν κλειδιά..

Οι άλλοι 

αυτοί που ξέρουν 

είναι στο φως ξεκλείδωτοι..

Με τα λάθη τους..

Δε νίκησε ποτέ ο “λίγος” στη διάρκεια..

Κέρδισε  μάχες μάτωσε τον αντίπαλο 

τον εξουδετέρωσε προσωρινά..

Αλλά στο τέλος της εποχής …..

βγήκε χαμένος..

Δεν είναι η Γνώση που σε προχωράει..

Ειναι διαφορετικό…..

Ονομάζεται Σοφία..

Εχει κόστος αλλά όχι ορατό..

Δεν είναι του κόσμου τούτου..

δεν έχει μιμητές οπαδούς κλακαδόρους..

Δεν μεταδίδεται …..

Ο φορέας ξέρει μόνο..

Το χειρότερο

κέρδισες…..